Νίκος Καζαντζάκης-Βιογραφία
Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε το 1883 στο Ηράκλειο (Κρήτη),όπου εκείνη η πόλη ήταν τουρκοκατοικημενή. Εκεί μεγαλώνει και μαθαίνει τα πρώτα του γράμματα. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η επανάσταση τον αναγκάζει να φύγει και να μεταφερθεί στην Νάξο, όπου φοίτησε σε ένα σχολείο Φραγκισκανών μοναχών. Δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε στο Ηράκλειο για να τελειώσει το γυμνάσιο. Το 1902 ξεκίνησε τις σπουδές του στον κλάδο των Νομικών στην Αθήνα, εώς το 1906. Το 1907 αποφασίζει να συνεχίσει τις σπουδές του στο Παρίσι, όπου έμεινε δύο χρόνια. Κατά την παραμονή του εκεί επηρεάζεται από τη διδασκαλία του Henri Bergson, ενός Γάλλου φιλόσοφου. Επιστρέφει στην Ελλάδα και εργάζεται ως μεταφραστής φιλοσοφικών βιβλίων.Το 1911 παντρέυεται με την Γαλατεία Αλεξίου και το 1914 υπήρξε μια πολύ σημαντική περίοδος της ζωής του. Γνωρίστηκε με τον Άγγελο Σικελιανό,όπου ταξίδεψαν μαζί στο Άγιο Όρος και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Ξαναέφυγε το 1918 στην Ελβετία και στην Ρωσία ως ανώτατος κρατικός υπάλληλος για τον επαναπατρισμό των Ελλήνων του Καυκάσου. Επέστρεψε ένα χρόνο αργότερα και το 1922 εγκαταστάθηκε στην Βιέννη και αργότερα στο Βερολίνο, στην περιοχή όπου συνέγραψε την "Ασκητική" επηρρεαζόμενος από την κουμουνιστική ιδεολογία της περιοχής. Το 1924 επιστρέφει στην Ελλάδα και την Κρήτη και κατά την διάρκεια του 1925-1940 επιχειρεί ταξίδια στην Ρωσία,στην Ισπανία,στην Ιαπωνία και στην Κίνα.Το 1945 παντρεύεται με την Ελένη Καζαντζάκη και το 1946 ξαναταξιδεύει στην Αγγλία και το Παρίσι,όπου στο Παρίσι για μικρό διάστημα εργάζεται ως σύμβουλος λογοτεχνίας στην UNESCO. Το 1957 ταξιδεύει για δεύτερη φορά στην Κίνα και εκεί αρρωσταίνει από λευχαιμία.Πεθαίνει στις 26 Οκτωβρίου του 1957 σε ηλικία 74 ετών.Η σορός του μεταφέρθηκε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Η Ελένη Καζαντζάκη ζήτησε να τεθεί η σορός του σε λαϊκό προσκύνημα, αλλά η Εκκλησία τον θεωρούσε ιερόσυλο, λόγω αποσπασμάτων από μερικά βιβλία του. Τελικά, η σορός του παρέμεινε στο νεκρικό θάλαμο του Α΄ νεκροταφείου Αθηνών, παρά τις προσπάθειες του Γεώργιου Παπανδρέου και του Σπεράντζα (φίλοι του Καζαντζάκη) να μείνει η σορός του σε ναό της Αθήνας μέχρι την αναχώρησή της για την Κρήτη, όπου τελικά μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο.Στις 5 Νοεμβρίου,έπειτα από μια μεγαλοπρεπέστατη λειτουργία στον Ναό του Αγίου Μηνά, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγενίου και 17 ακόμη ιερέων, έγινε η ταφή του Νίκου Καζαντζάκη, στην οποία όμως εκείνοι δεν συμμετείχαν κατόπιν απαγόρευσης του Αρχιεπισκόπου. Η ταφή έγινε στην ντάπια Μαρτινέγκο, πάνω στα Βενετσάνικα τείχη.
Στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη χαράχθηκε, όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή: "Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος."
Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε το 1883 στο Ηράκλειο (Κρήτη),όπου εκείνη η πόλη ήταν τουρκοκατοικημενή. Εκεί μεγαλώνει και μαθαίνει τα πρώτα του γράμματα. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η επανάσταση τον αναγκάζει να φύγει και να μεταφερθεί στην Νάξο, όπου φοίτησε σε ένα σχολείο Φραγκισκανών μοναχών. Δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε στο Ηράκλειο για να τελειώσει το γυμνάσιο. Το 1902 ξεκίνησε τις σπουδές του στον κλάδο των Νομικών στην Αθήνα, εώς το 1906. Το 1907 αποφασίζει να συνεχίσει τις σπουδές του στο Παρίσι, όπου έμεινε δύο χρόνια. Κατά την παραμονή του εκεί επηρεάζεται από τη διδασκαλία του Henri Bergson, ενός Γάλλου φιλόσοφου. Επιστρέφει στην Ελλάδα και εργάζεται ως μεταφραστής φιλοσοφικών βιβλίων.Το 1911 παντρέυεται με την Γαλατεία Αλεξίου και το 1914 υπήρξε μια πολύ σημαντική περίοδος της ζωής του. Γνωρίστηκε με τον Άγγελο Σικελιανό,όπου ταξίδεψαν μαζί στο Άγιο Όρος και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Ξαναέφυγε το 1918 στην Ελβετία και στην Ρωσία ως ανώτατος κρατικός υπάλληλος για τον επαναπατρισμό των Ελλήνων του Καυκάσου. Επέστρεψε ένα χρόνο αργότερα και το 1922 εγκαταστάθηκε στην Βιέννη και αργότερα στο Βερολίνο, στην περιοχή όπου συνέγραψε την "Ασκητική" επηρρεαζόμενος από την κουμουνιστική ιδεολογία της περιοχής. Το 1924 επιστρέφει στην Ελλάδα και την Κρήτη και κατά την διάρκεια του 1925-1940 επιχειρεί ταξίδια στην Ρωσία,στην Ισπανία,στην Ιαπωνία και στην Κίνα.Το 1945 παντρεύεται με την Ελένη Καζαντζάκη και το 1946 ξαναταξιδεύει στην Αγγλία και το Παρίσι,όπου στο Παρίσι για μικρό διάστημα εργάζεται ως σύμβουλος λογοτεχνίας στην UNESCO. Το 1957 ταξιδεύει για δεύτερη φορά στην Κίνα και εκεί αρρωσταίνει από λευχαιμία.Πεθαίνει στις 26 Οκτωβρίου του 1957 σε ηλικία 74 ετών.Η σορός του μεταφέρθηκε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Η Ελένη Καζαντζάκη ζήτησε να τεθεί η σορός του σε λαϊκό προσκύνημα, αλλά η Εκκλησία τον θεωρούσε ιερόσυλο, λόγω αποσπασμάτων από μερικά βιβλία του. Τελικά, η σορός του παρέμεινε στο νεκρικό θάλαμο του Α΄ νεκροταφείου Αθηνών, παρά τις προσπάθειες του Γεώργιου Παπανδρέου και του Σπεράντζα (φίλοι του Καζαντζάκη) να μείνει η σορός του σε ναό της Αθήνας μέχρι την αναχώρησή της για την Κρήτη, όπου τελικά μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο.Στις 5 Νοεμβρίου,έπειτα από μια μεγαλοπρεπέστατη λειτουργία στον Ναό του Αγίου Μηνά, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγενίου και 17 ακόμη ιερέων, έγινε η ταφή του Νίκου Καζαντζάκη, στην οποία όμως εκείνοι δεν συμμετείχαν κατόπιν απαγόρευσης του Αρχιεπισκόπου. Η ταφή έγινε στην ντάπια Μαρτινέγκο, πάνω στα Βενετσάνικα τείχη.
Στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη χαράχθηκε, όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή: "Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου