Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Ο Καπετάν Μιχάλης
Βρισκόμαστε στο 1889 στην Κρήτη. Οι Έλληνες προσπαθούν για ακόμη μια φορά να ελευθερωθούν από τον Τουρκικό ζυγό. Στην πόλη του Ηρακλείου και στα περίχωρά του, στο ‘Μεγάλο Κάστρο’ συγκεκριμένα ο ήρωας μας ο Καπετάν Μιχάλης ένας μαυροντυμένος ανυπότακτος πολεμιστής έχει ορκιστεί να παραμείνει αγέλαστος μέχρι η Κρήτη να ελευθερωθεί. Αυτήν την αυτοπειθαρχία έρχεται να κλειδωνίσει  η γυναίκα του αδερφού του Νουρομπέη η Εμινέ. Αυτό το πάθος του τον παρασύρει να εγκαταλήψει για λίγο την θέση του στον αγώνα. Αυτήν την ντροπή ξεπλένει ο ίδιος με τον να σκοτώνει την γυναίκα αυτή και ύστερα να θυσιάζετε για για την δόξα της μεγάλης αθάνατης Κρήτης…..
 

Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 18 Φεβρουαρίου του 1883 εποχή κατά την οποία το νησί αποτελούσε ακόμα μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Ήταν γιος του - καταγόμενου από το χωριό Βαρβάροι  όπου βρίσκεται το Μουσείο Καζαντζάκη) - εμπόρου γεωργικών προϊόντων και κρασιού, Μιχάλη Καζαντζάκη (1856 - 1932) και της Μαρίας Χριστοδουλάκη (1862-1932) με καταγωγή απο το χωριό Ασυρώτοι, το σημερινό Κρυονέρι του Δήμου Κουλούκωνα στο νομό Ρεθύμνου. Είχε δύο αδελφές, την Αναστασία (1884) και την Ελένη (1887) και έναν αδελφό, τον Γιώργο (1890) που πέθανε σε βρεφική ηλικία. Στο Ηράκλειο λαμβάνει την στοιχειώδη μόρφωση κι έπειτα το 1897 εγγράφεται στη Γαλλική Εμπορική Σχολή του Τίμιου Σταυρού στη Νάξο, όπου διδάσκεται τη γαλλική και την ιταλική γλώσσα και έρχεται σε μία πρώτη επαφή με το δυτικό πολιτισμό. Το 1899 επιστρέφει στο Ηράκλειο και ολοκληρώνει τις γυμνασιακές σπουδές του.
Σε μία σχολική παράσταση παίζει τον ρόλο του Κρέοντα στην τραγωδία του Σοφοκλή Οιδίπους Τύραννος.
καλημέραααα                                                                                                                                                   

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Ο Νίκος Καζαντζάκης κατάγεται από το Ηράκλειο Κρήτη, που τότε ήταν ακόμη μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καταφεύγει στην Ελλάδα για έξι μήνες μαζι με την οικογένεια του ώστε να μπορέσουν να ζήσουν πιο άνετα. Παρόλα αυτά κατάφερε να σπουδάσει, να μάθει πολλές ξένες γλώσσες με τις οποίες έβγαζε το ψωμί του μεταφράζοντας, όταν συζούσε στην Αθήνα μαζί με την Γαλάτεια Αλεξίου,, με την οποία τότε δεν είχαν παντρευτεί. Όταν σπούδαζε, πριν ακόμα πάρει το πτυχίο του, δημοσίευσε το δοκίμιο «Η αρρώστια του αιώνος» και το μυθιστόρημα «Οφις και Κρίνο» . Γράφει επίσης το δράμα «Ξημερώνει» , το οποίο βραβεύεται και παίζεται στην Αθήνα και προκαλεί ζωηρές συζητήσεις. Κάνει το μεταπτυχιακό του στο Παρίσι και εξακολουθεί να δημοσιογραφεί και να γράφει λογοτεχνία. Τον Οκτώβριο του 1915 ταξιδεύει στην για να υπογράψει ένα συμβόλαιο για την αποκομιδή ξυλείας από το άγιων Όρος. Εκεί παρακολουθεί την αποβίβαση των Αγγλικώυ συμφωνούν και Γαλλικών στρατευμάτων που πρόκειται να πολεμήσουν στο μέτωπο της Θεσσαλονίκης στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1942 απομονωμένος στην Αίγινα καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, ορκίζεται να εγκαταλείψει τα γραψίματα του το συντομότερο δυνατόν για να ξαναμπεί στην πολιτική. Οι γερμανοί του επιτρέπουν να πάει στην Αθήνα για λίγες μέρες, και εκεί συναντά τον καθηγητή Γιάννη Κακρίδη που συμφωνούν να συνεργαστούν σε μια καινούρια μετάφραση της Ιλιάδας του Ομήρου. Ο Καζαντζάκης τελείωσε την πρώτη γραφή από τον Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβριο και σχεδιάζει ένα καινούριο μυθιστόρημα για το Χριστό με τίτλο «Τα’ Απομνημονεύματα του Χριστού». Στη συνέχεια γράφει μία νέα παραλλαγή της τριλογίας του Αισχύλου «Προμηθέας».  Η κρίση περνάει. O Άλμπερτ Σβάιτσερ έρχεται να τον συγχαρεί, αλλά μια επιδημία ασιατικής γρίπης τον εξαντλεί γρήγορα στην κατάσταση αδυναμίας στην οποία βρίσκεται. Πεθαίνει στις 26 Oκτωβρίου σε ηλικία 74 ετών. Η σορός του μεταφέρθηκε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Η Ελένη Καζαντζάκη ζήτησε από την Εκκλησία της Ελλάδος να τεθεί η σορός του σε λαϊκό προσκύνημα, αλλά ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Θεόκλητος αρνείται, αφού κατηγορήθηκε ως ιερόσυλος, με βάση αποσπάσματα από τον Kαπετάν Mιχάλη και το σύνολο του περιεχομένου του Τελευταίου Πειρασμού . Αποτέλεσμα ήταν η σορός του Καζαντζάκη να παραμείνει στο νεκρικό θάλαμο του Α΄ νεκροταφείου Αθηνών, απόντος και του ιερέα. Άκαρπες απέβησαν οι προσπάθειες που κατέβαλαν ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο κυβερνητικός επίτροπος Θ. Σπεράντζας, φίλοι και οι δύο του Καζαντζάκη, να μείνει η σορός του σε ναό της Αθήνας μέχρι την αναχώρησή της για την Κρήτη. Δυστυχώς ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος δεν τόλμησε το αυτονόητο, φοβούμενοςΈτσι, η σορός του συγγραφέα μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο. Στις 5 Νοεμβρίου έπειτα από μεγάλη λειτουργία στον Ναό του Αγίου Μηνά, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Κρήτης  Ευγενίου και 17 ακόμη ιερέων, έγινε η ταφή του Νίκου Καζαντζάκη, στην οποία όμως εκείνοι δεν συμμετείχαν κατόπιν απαγόρευσης του Αρχιεπισκόπου. Η ταφή έγινε στην ντάπια Μαρτινέγκο, πάνω στα Βενετσάνικα τείχη.


Στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη χαράχθηκε, όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή: Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος.

https://www.youtube.com/watch?v=h384S45fARY

Νίκος Καζαντζάκης-Βιογραφία

Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε το 1883 στο Ηράκλειο (Κρήτη),όπου εκείνη η πόλη ήταν τουρκοκατοικημενή. Εκεί μεγαλώνει και μαθαίνει τα πρώτα του γράμματα. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η επανάσταση τον αναγκάζει να φύγει και να μεταφερθεί στην Νάξο, όπου φοίτησε σε ένα σχολείο Φραγκισκανών μοναχών. Δύο χρόνια αργότερα επέστρεψε στο Ηράκλειο για να τελειώσει το γυμνάσιο. Το 1902 ξεκίνησε τις σπουδές του στον κλάδο των Νομικών στην Αθήνα, εώς το 1906. Το 1907 αποφασίζει να συνεχίσει τις σπουδές του στο Παρίσι, όπου έμεινε δύο χρόνια. Κατά την παραμονή του εκεί επηρεάζεται από τη διδασκαλία του Henri Bergson, ενός Γάλλου φιλόσοφου. Επιστρέφει στην Ελλάδα και εργάζεται ως μεταφραστής φιλοσοφικών βιβλίων.Το 1911 παντρέυεται με την Γαλατεία Αλεξίου και το 1914 υπήρξε μια πολύ σημαντική περίοδος της ζωής του. Γνωρίστηκε με τον Άγγελο Σικελιανό,όπου ταξίδεψαν μαζί στο Άγιο Όρος και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Ξαναέφυγε το 1918 στην Ελβετία και στην Ρωσία ως ανώτατος κρατικός υπάλληλος για τον επαναπατρισμό των Ελλήνων του Καυκάσου. Επέστρεψε ένα χρόνο αργότερα και το 1922 εγκαταστάθηκε στην Βιέννη και αργότερα στο Βερολίνο, στην περιοχή όπου συνέγραψε την "Ασκητική" επηρρεαζόμενος από την κουμουνιστική ιδεολογία της περιοχής. Το 1924 επιστρέφει στην Ελλάδα και την Κρήτη και κατά την διάρκεια του 1925-1940 επιχειρεί ταξίδια στην Ρωσία,στην Ισπανία,στην Ιαπωνία και στην Κίνα.Το 1945 παντρεύεται με την Ελένη Καζαντζάκη και το 1946 ξαναταξιδεύει στην Αγγλία και το Παρίσι,όπου στο Παρίσι για μικρό διάστημα εργάζεται ως σύμβουλος λογοτεχνίας στην UNESCO. Το 1957 ταξιδεύει για δεύτερη φορά στην Κίνα και εκεί αρρωσταίνει από λευχαιμία.Πεθαίνει στις 26 Οκτωβρίου του 1957 σε ηλικία 74 ετών.Η σορός του μεταφέρθηκε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Η Ελένη Καζαντζάκη ζήτησε να τεθεί η σορός του σε λαϊκό προσκύνημα, αλλά η Εκκλησία τον θεωρούσε ιερόσυλο, λόγω αποσπασμάτων από μερικά βιβλία του. Τελικά, η σορός του παρέμεινε στο νεκρικό θάλαμο του Α΄ νεκροταφείου Αθηνών, παρά τις προσπάθειες του Γεώργιου Παπανδρέου και του Σπεράντζα (φίλοι του Καζαντζάκη) να μείνει η σορός του σε ναό της Αθήνας μέχρι την αναχώρησή της για την Κρήτη, όπου τελικά μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο.Στις 5 Νοεμβρίου,έπειτα από μια μεγαλοπρεπέστατη λειτουργία στον Ναό του Αγίου Μηνά, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγενίου και 17 ακόμη ιερέων, έγινε η ταφή του Νίκου Καζαντζάκη, στην οποία όμως εκείνοι δεν συμμετείχαν κατόπιν απαγόρευσης του Αρχιεπισκόπου. Η ταφή έγινε στην ντάπια Μαρτινέγκο, πάνω στα Βενετσάνικα τείχη.
Στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη χαράχθηκε, όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή: "Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος."

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Καλό μεσημέρι <3

Είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι σε ένα τέτοιο πρόγραμμα και πιστεύω οτί θα περάσουμε τέλεια
Είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι σε αυτήν την ομάδα..μέσα από τον Νίκο Καζαντζάκη έχω μάθει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα και η αλήθεια είναι ότι τον θαυμάζω πολύ!Είναι ένας μεγάλος φιλόσοφος από τον οποίο θέλω να πάρω την εξυπνάδα του και το μυαλό του..ο τρόπος που εκφράζεται με κάνει να θέλω να μάθω ακόμα περισσότερα για εκείνον!
Νίκος Καζατζάκης..πάντα στις καρδιές μας..
Το να είσαι ένα Σάββατο μεσημέρι μαζί με άτομα που φέτος γνώρισες χάρης αυτού του υπέροχου προγράμματος είναι πραγματικά ένα πολύ ωραίο συναίσθημα ! όχι μόνο γιατί έχεις να κάνεις κάτι για να περνάει η ώρα ευχάριστα, αλλά γιατί μαθαίνεις για τον μεγάλο συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη που δεν θα έχεις την ευκαιρία να μαθαίνεις για την ζωή του σε όλα μαθητικά σου χρόνια!  Χαίρομαι που είμαι σε αυτήν την ομάδα